In het kort:
Het complexe kiessysteem markeert een eerste stap richting democratie, maar kent nog veel beperkingen en onduidelijkheden.
- De verkiezingen zijn indirect: het volk mag niet zelf stemmen, maar provinciale commissies kiezen vertegenwoordigers
- Twee derde van het parlement wordt gekozen door de kiescommissie, één derde wordt door de president benoemd
- Delen van de provincies Raqqa, Hasakah en Sweida doen niet mee vanwege veiligheidsproblemen en boycots
Het grote plaatje:
De verkiezingen vinden plaats in een nog altijd versnipperd land waar veel Syriërs nog nooit echte verkiezingen hebben meegemaakt. Mohammad Wali van de kiescommissie erkent dat het systeem "niet perfect" is, maar noemt het "de enige manier om nu verkiezingen te kunnen houden" na jarenlange dictatuur en oorlog.
De andere kant:
Op straat in Damascus overheerst vooral verwarring en onwetendheid over de verkiezingen. Veel mensen kennen de kandidaten en hun plannen niet. "Je kan in Syrië niet zomaar verkiezingen verwachten zoals in Europa," zegt een inwoner. "We hebben nog een heel lange weg te gaan voordat we democratie bereiken."
