In het kort:

Ophüls maakte naam met documentaires die pijnlijke historische waarheden blootlegden, met name over de Tweede Wereldoorlog en collaboratie.

• Zijn documentaire 'Le Chagrin et la Pitié' (1969) onthulde hoe Frankrijk massaal collaboreerde met nazi-Duitsland
• De Franse televisie weigerde jarenlang deze film uit te zenden vanwege de gevoelige inhoud
• Voor 'Hôtel Terminus' (1988), over Gestapo-chef Klaus Barbie, won hij een Oscar

Het grote plaatje:

Als Joodse vluchteling uit nazi-Duitsland ontwikkelde Ophüls een unieke documentairestijl die mythes en historische leugens aan de kaak stelde. Zijn werk dwong Frankrijk om de eigen oorlogsgeschiedenis onder ogen te zien en brak met het narratief dat het Franse volk massaal in verzet was gekomen.

Wat volgt:

Tot aan zijn dood werkte Ophüls aan een documentaire over de Israëlische bezetting van Palestijnse gebieden. Hij overleed zaterdag in Zuid-Frankrijk, waar hij zijn laatste jaren doorbracht.