In het kort:
Nederland's wiebelende klimaatbeleid frustreert bedrijven en burgers, maar stabiele koers blijkt lastig te realiseren in een democratie.
- Warmtepompfabrikanten bouwden fabrieken voor verplichte hybride warmtepompen, maar de regel werd twee jaar later weer geschrapt
- Minister Hermans schafte de CO2-heffing af ondanks eerdere overtuiging, vanwege veranderende omstandigheden zoals handelstarieven
- De salderingsregeling groeide uit van klein initiatief tot 600 miljoen euro belastingkorting per jaar, wat aanpassingen noodzakelijk maakte
Het grote plaatje:
Democratische landen worstelen wereldwijd met consistent klimaatbeleid door wisselende regeringen.
Trump brak Biden's klimaatplannen af met een "kettingzaag", terwijl zelfs de EU sinds de verkiezingen snijdt in eigen klimaatbeleid. China toont wel stabiel langetermijnbeleid, maar dan zonder democratische controle. Nederlandse kiezers sturen elke verkiezingen een nieuwe ploeg naar Den Haag om "het roer om te gooien", wat wiebelbeleid bijna onvermijdelijk maakt.
De onderste regel:
Zolang kiezers in het stemhokje niet vragen om langetermijnvisie, blijft stabiel klimaatbeleid een illusie in onze democratie.
