In het kort:

De ontdekking van een intact bewaarde Romeinse werkplaats uit 79 na Christus onthult het geheim achter beton dat zichzelf kan herstellen.

• De werkplaats bevatte geordende stapels materialen voor "superbeton", waaronder vulkanisch as (puzzolaan) en kalk
• Door direct water toe te voegen ontstaat intense hitte in het mengsel, een techniek genaamd "heetmengen"
• Deze methode creëert chemische verbindingen die anders niet zouden ontstaan en versnelt het uithardingsproces

Het grote plaatje:

Het zelfherstellende vermogen van Romeins beton verklaart waarom monumenten zoals het Pantheon nog altijd overeind staan.

Kalkbrokken die na de chemische reactie overblijven zorgen voor een uniek herstellingsmechanisme. Wanneer scheuren ontstaan, verspreiden deze zich richting de kalkblokken. Water dat de scheur binnendringt reageert met het kalk en vormt een calciumrijke oplossing die opdroogt en de scheur dicht.

Vooruitkijkend:

MIT-wetenschapper Admir Masic gelooft dat deze oude techniek kan worden toegepast op modern beton. "Dit materiaal kan zichzelf herstellen over duizenden jaren", stelt hij. Dit zou een duurzamer alternatief kunnen bieden voor het huidige beton, dat na tientallen jaren begint af te brokkelen en slecht is voor het milieu.