In het kort:

De tragische dood van Jurre toont hoe moeilijk suïcidale signalen bij jongeren te herkennen zijn, zelfs voor professionals.

• Jurre leek succesvol met hoge cijfers, vrienden en een warm thuis, maar schreef "Ik was ongelukkig" op een briefje
• Een ggz-hulpverlener stelde hem gerust: "Deze jongen zal zichzelf nooit iets aandoen"
• Op de dag van zijn overlijden vroeg hij zijn moeder nog: "Mam, ben jij weleens verdrietig geweest?"

Achter de schermen:

Jeannet worstelt vijf jaar later nog met schuldgevoelen en wat-als-vragen over die laatste dag.

Toen Jurre niet kwam opdagen bij het verjaardagsdiner, dachten ze dat hij thuis soep maakte. Bij thuiskomst bleek de voordeur gebarricadeerd. "Zijn hoge intelligentie en gevoeligheid waren misschien een risicofactor," reflecteert Jeannet. "Hij twijfelde over zijn geaardheid en vond zichzelf lelijk. Achteraf probeerde ik vaak zijn zwaarte weg te poetsen, terwijl ik mijn schouder had moeten aanbieden."

Vooruitkijkend:

Jeannet pleit voor meer aandacht voor emotionele ontwikkeling op scholen en minder prestatiedruk van ouders. "Het belangrijkste is zelfvertrouwen, niet een 10 voor Grieks of Latijn."