In het kort:
Het beloofde eenheidsakkoord tussen Damascus en het Koerdische noordoosten voor eind 2024 lijkt onhaalbaar door wederzijds wantrouwen en tegengestelde eisen.
- Koerden vrezen onderdrukking door de nieuwe jihadistische machthebbers en wijzen naar geweld tegen andere minderheden
- Tienduizenden Koerdische strijders, waaronder vrouwen, weigeren hun wapens in te leveren zoals vereist in het maart-akkoord
- De Koerdische bevolking eist volledige autonomie vergelijkbaar met Noord-Irak en bescherming van hun culturele identiteit
Achter de schermen:
De Koerdische weerstand gaat dieper dan alleen politieke meningsverschillen. Na decennia van onderdrukking onder Assad koesteren Koerden hun hernieuwde vrijheid om hun taal te spreken en Koerdische namen te geven aan kinderen.
"We zouden toch niet goed bij ons hoofd zijn als we onze wapens zouden inleveren?", zegt een Koerdische oma in Hasaka. Commandant Viyan Adar van de vrouwelijke strijdkrachten vergelijkt de situatie met "duizend geladen geweren die op ons gericht staan" en benadrukt het gebrek aan vertrouwen in Damascus.
De onderste regel:
Zonder wederzijds respect en garanties voor Koerdische rechten blijft hereniging een utopie. Beide partijen erkennen dat oorlog vermeden moet worden, maar echte eenheid vereist meer dan politieke afspraken.
