In het kort:

De nieuwe methode lost het grootste probleem van perovskiet zonnecellen op door de interne structuur te verbeteren.

• De efficiëntie van 27,2 procent brengt perovskiet op het niveau van de beste siliciumcellen
• Na 1.500 uur continu gebruik behield de cel nog 86 procent van zijn oorspronkelijke vermogen
• Zelfs bij 85 graden Celsius presteerde de cel na 1.000 uur nog voor 83 procent

Achter de schermen:

Het geheim ligt in het gelijkmatig verdelen van chloor tijdens de productie. Eerder hoopte dit materiaal zich op in klontjes, wat de prestaties schaadde. Door alkalimetaal-oxalaten toe te voegen, die bij verhitting deeltjes vrijgeven die zich aan chloor binden, wordt het chloor perfect verdeeld over de hele film. Dit elimineert barrières die normaal de stroomstroom tegenhouden.

Wat volgt:

De technologie is vooralsnog alleen in het laboratorium getest. Wanneer deze doorbraak beschikbaar komt voor consumenten blijft onzeker, maar de resultaten bieden hoop voor goedkopere, lichtere en flexibelere zonnepanelen dan de huidige siliciumversies.